هر رایی که هر ایرانی می دهد ؛ گلوله ای است دیگر بار بر تن و راه شهیدانی که در این دو سال و اندی در راه آزادی وطن خون خود را بی هیچ چشمداشتی هدیه ی سرزمین تسخیر شده شان کردند .
هر ایرانی باید باور کند که رفتن پای صندوق های دزد زده ی رایی که منتخبانش هفته ها و چه بسا ماه ها پیش انتخاب شده اند آب به آسیاب جمهوری اسلامی جلاد ریختن است .
رای دادن در ایرانی که زیر چمبره های آخوندهای خون آشامن اسیرند خیانت است به آزادی فردای وطن ، خیانت است به تمام زندانیان سیاسی که جرمشان فقط فریاد زدن برای من و تو و وطن است .
آنهایی که ماه ها و سالهاست در سلول های آخوند ها اسیرند ، اعتصاب می کنند و شهید می شوند ، اعتراض می کنند و شکنجه شده شهید می شوند ، تجاوز را به جان می خرند ، تحقیر را به جان می خرند ولی از فریادشان نمی گذرند و نخواهند گذشت ، آنها در زندان های سیاه جمهوری اسلامی کارشان را کرده و می کنند و بیرون از این زندان ها این من و شماییم که باید با نرفتن پای صندوق های رای به جمهوری اسلامی نه بگوییم .
نه من و تو و ما مرهمی است بر زخم های زندانیان و خانوادهای صبورشان ، مرهمی بر داغ مادران و همسران و پدران و فرزندان شهیدانی چون نداو سهراب و ترانه و دیگر شهیدان سبز وطن است .
ما تنها یک بار پای صندوق رای می رویم و آن هم روزی است که برای رفراندوم خواهد بود .
روزی که ریشه ی آخوندیزم از مملکت کنده شده و تمام جناح های سیاسی براحتی و آزادانه بتوانند فعالیت کنند برای آبادانی و آزادی وطن ما ایران ... ایران عزیز ... سرزمین مادری ...
تا آن روز که دور و دیر نیست ...
بقول حضرت شاملو ؛ غصه نخور دیوونه ، کی دیده که شب بمونه ، وقتی که مردا پاشن ، ابرا ز هم می پاشن ...
بدرود
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر