سید علی : محمود چاخان
مموتی : درد و بلات بخوره توی فرق سر مموتی .. جونم ؟
سید علی : مزه نریز پدر سگ ... با این یارو پیری چی کار کنیم ؟
مموتی : هه هه هه دیگ به دیگ می گه روت سیاست ... علی چلاغ تو خودت پات لب گوره ...
مجتبی : ( از پشت پرده می آید بیرون ) اوهوی ... مرتیکه ی پخ ... چاخان ؛ کوتوله ، با پدر من در ست حرف بزن
مموتی : اه ... شما پشت پرده بودی ؟ ناقلا ..
مجتبی : عجب پر رو یی هستی تو پدر سگ ...
مموتی : با من بودی ؟
مجتبی : پ ن پ با پدرت بودم ، با ننه ات با داداشت با خاندانت ...
مموتی : آهان ... فک کردم با من بودی ... بی خیال
سید علی : باز که شما افتادین به جون همدیگه ... با همین کاراتون دشمن شادمون می کنید دیگه ... فکری به حال این پیر خرفت مملکت بکنید
مموتی : ( می خندد ) هه هه هه این طفلی نمک مملکته آقا .. این نباشه این همه خبرگزاری به کی بخندن ؟ هه هه هه
مجتبی : ببند ... ( محمود ساکت می شود )
سید علی : مجی ... ( اخم می کند )
مجی : چشم پدر ...
مموتی : شما دقیقا از چی می ترسید ؟
سید علی : بابا اینطور که این ملعون پیش گرفته می ترسم همه ی ماها محکوم بشیم به جان سپردن در آغوش این دایناسور
مجتبی : شما نگران جنتی هستید ؟؟؟ همین فردا به بر و بچ سپاهم دستور می دم از اون قرص های جدید که وارد کردیم بریزن توی چایی اش قاطی تل بده بالا و فاتحه
سید علی : آورین آورین ... خیالمان راحت شد پسر
مموتی : پسر کو ندارد نشان از پدر ...
سید علی : مجی ...
مجتبی : جونم پدر ؟
سید علی : توی چای مموتی ما هم بینداز ... جدیدا پر رو شده پاشو از گلیمش بیشتر دراز کرده هه هه هه
مجتبی : رو چشمم پدر ... خیلی وقت بود منتظر دستور بودم
مموتی : آقا ... گه خوردم رو برای همین جاها ساختن دیگه ... گه خوردم ...
سید علی : امانت دادیم ... گم شو ...
مجتبی : پدر ...
سید علی : تو به کارت برس بچه
مجتبی : چشم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر