۱۳۹۰ آذر ۱۵, سه‌شنبه

به نسرین ستوده که سکوتش هم فریاد آزادی خواهی است


گاهی سکوت ...



گاهی هم سکوت ؛

گاهی سکوت همه چیز هست و سکوت نیست

گاهی سکوت بزرگ ترین فریاد است

گاهی سکوت بلند ترین پیروزی است

 گاهی سکوت سبز ترین صداست

گاهی سکوت بزرگ ترین آزادی است

گاهی سکوت سلول های سرد را هم می شکند

گاهی سکوت برنده ترین شمشیر است

گاهی سکوت سوزاننده ترین آتش است

گاهی سکوت تاریک ترین جهالت است

گاهی سکوت پر رنگ تر از مرگ است

گاهی سکوت مرگ زندگی است

گاهی سکوت سرشار از کلمات است

گاهی سکوت تیز ترین حمله است

گاهی سکوت هزاران گلوله است

گاهی سکوت هزاران قلم را در می نوردد

گاهی سکوت دفاعمند تر از هزاران وکیل است

گاهی سکوت موفق ترین وکالت است

گاهی سکوت محکم ترین ستوده هاست

گاهی سکوت کوبنده ترین شعر است

گاهی سکوت رساترین خطابه است

گاهی سکوت کربلا تر از نینواست

گاهی سکوت هنرمند ترین هنر است

گاهی سکوت تازیانه ترین تازیانه است

گاهی سکوت خنده دار ترین ناسزاست

گاهی سکوت کوه ترین ابهام است

گاهی سکوت الهام فردای سبز است

گاهی سکوت سرد است و بهار است

گاهی سکوت شهید ترین آزاده است

گاهی سکوت مرده ترین جاندار است

گاهی سکوت ...

گاهی سکوت بزرگ ترین خیانت است

وقتی که ظالم باشد و مظلوم

بی معنا ترین سکوت ها هم پر معنا ترین جمله ی اعتراضی است

و حالا که دجال

تمام شقاوتش را به سمت اعتراض نشانه رفته است

و چشم دیدن آزادی را ندارد

و هر فریادی را در گلو شرحه شرحه می کند

هر ثانیه سکوت خیانت است

پس با سکوتمان هم فریاد کنیم

سکوتی نه از جنس کبک های سر در برف

آری آری سکوت بزرگ ترین خیانت است .

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر